Joris (53) en Monique (51) zijn sinds vijf jaar pleegouders. Eerst regelmatig een weekend, later ook de hele week. Monique vertelt: “We hebben bewust geen eigen kinderen en leiden een gevuld leven met werk, familie en vrienden. Daarnaast vinden we het fijn om van betekenis te kunnen zijn voor anderen. En dit past eigenlijk heel goed samen!”
In het verleden waren Joris en Monique buurtgezin voor twee kinderen. Deze ervaring gaf hen een voorproefje van het klaarstaan voor kinderen die niet hun eigen zijn. Het beviel zo goed dat mensen om hen heen vroegen: “Zou pleegzorg iets voor jullie zijn?”
Monique: “In het begin dachten we dat pleegzorg heel ingewikkeld was, voor kinderen met zware rugzakken. Er is ook vaak wel een rugzakje aanwezig, maar het gaat vooral om kinderen waarvan de ouders overbelast zijn of tijdelijk niet in staat zijn hun rol als ouder volledig op te pakken. Zo hoorden we over een pubermeisje van wie de ouders ziek waren. Toen besloten we naar een informatiebijeenkomst te gaan.”
Daarna volgden het gezinsonderzoek en de voorbereidingsavonden. Hiermee kregen Joris en Monique steeds meer inzicht in wat pleegzorg inhoudt. “We ontdekten wat bij ons zou passen en wat niet,” zegt Monique. “Omdat we niet elke dag na schooltijd thuis zijn, past een kind met een bepaalde mate van zelfstandigheid het beste bij ons.” Joris vult aan: “Entrea Lindenhout kijkt goed of een kind bij een gezin past en er vindt ook altijd een matchgesprek plaats. Zowel het kind, ouders als pleegouders moeten een goed gevoel hebben bij de plaatsing."
Buurtgezin vs. pleeggezin
Een buurtgezin biedt lichte steun aan ouders, bijvoorbeeld door hun kind een middag of nachtje per week op te vangen. Een pleeggezin biedt, met hulp van een pleegzorgbegeleider, intensievere hulp aan kinderen die (tijdelijk) niet (volledig) thuis kunnen wonen – bijvoorbeeld twee weekenden per maand of voltijd.
Van deeltijd- naar voltijdpleegzorg
Joris: “We begonnen met deeltijdpleegzorg: twee broertjes die om het weekend bij ons kwamen logeren. Dat was een leuke en laagdrempelige manier om kennis te maken met pleegzorg. We hebben deze kinderen ook extra opgevangen: toen hun moeder werd opgenomen in het ziekenhuis, zijn de kinderen twee maanden lang 24/7 bij ons geweest.” Monique: “Toen merkten we dat het ritme en de dynamiek van het dagelijks met pleegzorg bezig zijn heel goed werkten. Het verliep veel natuurlijker dan we hadden verwacht. Dus hebben we ons ook beschikbaar gesteld voor een voltijdplaatsing.”
Sinds een jaar woont de 16-jarige Frank bij hen. Monique vertelt: “Soms is het best zoeken naar hoe je zo’n puber opvoedt en begeleidt. We hebben natuurlijk geen ervaring als ouders van een puber. Wat geef je mee, en waar laat je het los? Als iets lukt, zijn we blij. Als het niet lukt, gaan we met elkaar terug naar de tekentafel. We accepteren dat we niet altijd weten wat het juiste is. Gelukkig kunnen we altijd schakelen met onze pleegzorgbegeleider als we vragen hebben of gewoon even willen sparren.”
Het verschil
Het stel merkt dat deeltijd- en voltijdpleegzorg best verschillen. Joris legt uit: “Bij deeltijdpleegzorg duurt het wat langer om een band op te bouwen, omdat het kind een weekend komt en ook snel weer naar huis gaat. En waar wij met de deeltijdpleegkinderen vooral veel activiteiten ondernemen om hen leuke weekenden te bieden, gaat Frank gewoon zijn gang. Hij gaat zelfstandig naar zijn vertrouwde school, spreekt af met vrienden, enzovoort.” Monique vult aan: “Wat voor beide vormen van pleegzorg geldt, is dat alle pleegkinderen meedraaien in ons ritme. Als we een verjaardag hebben, gaan ze mee. Als er vrienden komen eten, eten zij ook mee. In het begin vinden ze het soms spannend, dat is logisch. Hier begeleiden we ze in. Uiteindelijk vinden ze de gezelligheid heel leuk!”
Pleegzorg verrijkt ons leven
Monique: “Pleegzorg heeft ons leven enorm verrijkt. Zo leer ik veel over het opvoeden en begeleiden van een kind, en leer ik mijn eigen grenzen kennen. Ook in onze relatie voegt het veel toe – je denkt dat je elkaar goed kent, maar ontdekt op deze manier weer andere kanten van elkaar.”
Maak van jouw huis een 2e thuis
Joris en Monique hebben een tip voor iedereen die zich verdiept in het pleegouderschap: “We horen vaak ‘Wat knap dat jullie dit doen!’, maar zo zien wij het niet. Jezelf blijven is het advies, het verdiept je leven. Dus ervaar zeker zelf hoe leuk het pleegouderschap kan zijn.”
De namen en foto’s zijn gefingeerd, de ervaring is echt.