Miranda is pleegouder van Cynthia (4) en Faith (2). Faith is de dochter van Irene en als jonge baby in het gezin van Miranda en haar man Michael gekomen. Zij hebben ook nog twee dochters van 11 en 8 jaar. ‘Ik vind het de ultieme vorm van liefde dat Irene de opvoeding van Faith uit handen heeft gegeven, omdat ze het beste voor haar dochter wil.’
De zwangerschap van Irene was niet gepland en toen Faith was geboren wist Irene al snel dat ze de opvoeding niet voor haar rekening kon nemen. ‘Ik was er niet klaar voor om zelf voor Faith te zorgen en haar te geven wat ze nodig heeft. Ook had ik geen goede relatie met de vader van Faith en ik had last van depressies. Ik wilde Faith een veilige plek bieden waar ze goed kan opgroeien. Daarvoor is ze bij Miranda en Michael op het goede adres.’
‘Mijn man en ik wilden na onze tweede dochter nog wel een derde kindje en stonden ook open voor uitbreiding van ons gezin op een andere manier’, vertelt Miranda. ‘Michael dacht daarbij aan adoptie, maar ik vond dat er ook genoeg kinderen in Nederland zijn die een plek in een gezin nodig hebben. Zo zijn we op het idee van pleegkinderen gekomen.’
Irene: ‘Ik vind het heel mooi wat je hierover vertelt.’ Miranda: ‘Zo ervaren wij dat ook echt. Michael en ik komen allebei uit een warm gezin en hebben een goede jeugd gehad. Daarom vinden we het heel tof dat we dit samen kunnen doen en dat we aan onze biologische dochters mee kunnen geven dat opgroeien bij beide ouders niet altijd vanzelfsprekend is.’
Om een band te behouden met Faith bezoekt Irene haar elke drie weken. Tijdens deze bezoeken heeft Irene één tot twee uur een speelmoment met Faith samen. ‘Dat vind ik erg belangrijk. Het is wel mijn vlees en bloed. Ik hoor ook graag hoe het met haar ontwikkeling gaat en als ze bijvoorbeeld ziek is. Faith weet denk ik wel dat ik haar moeder ben. Ze noemt me tenminste mama. Ik heb ook wel een band met haar. Soms gaan we samen naar buiten om te spelen.
Miranda doet dan even de was ofzo.’ ‘Ik probeer me dan een beetje op de achtergrond te houden’, zegt Miranda. ‘Het is dan echt even hun momentje.’ Irene: ‘Ik ben blij dat de pleegouders van Faith ook goed met mij overweg kunnen en andersom. Dat is best uniek en daar ben ik dankbaar voor.’
In principe blijft Faith tot haar achttiende bij Miranda en Michael wonen. ’Als Faith iets ouder is hoop ik wel soms leuke dingen met haar te kunnen doen,’ vertelt Irene. ‘Bijvoorbeeld gaan zwemmen of dat ze een keer een middagje bij mij thuis komt. Maar dan wil ik eerst verhuizen naar een betere, meer kindvriendelijke buurt.’‘
Het is belangrijk voor Faith dat haar moeder altijd betrokken blijft en onderdeel van haar leven is, vult Miranda aan. ‘Als ze later gaat beseffen dat Irene haar moeder is, dan kan ze Irene hier zelf vragen over stellen.
Ik vind het een ultieme vorm van liefde van Irene dat ze heeft geaccepteerd dat ze zelf de zorg niet kan dragen voor Faith en daarom de opvoeding uit handen heeft gegeven, omdat ze Faith het beste wil geven.’