Pleegouders ontmoeten elkaar in pleegoudernetwerken
Als je eenmaal pleegouder van een pleegkind bent, beginnen je pleegzorgervaringen pas. Het is dan fijn om van tijd tot tijd andere pleegouders te ontmoeten. Gewoon om bij te praten onder het genot van een kopje koffie. Of juist om een vraag op tafel te leggen en te horen hoe een andere pleegouder hiermee omgaat. Pleegouders van entrea lindenhout zijn zo een steun voor elkaar.
Je kunt je verhaal kwijt
‘Pleegouder zijn, zou je opvoeden plus kunnen noemen’, vertelt Anna Boon, coördinator pleegoudernetwerken van entrea lindenhout. ‘Het is niet hetzelfde als het ouderschap zonder pleegkinderen. Als pleegouder krijg je kinderen in huis die vaak indringende ervaringen hebben meegemaakt. Daarnaast blijven de ouders in beeld. Dat wil zeggen dat de kinderen en de pleegouders regelmatig contact hebben met de ouders om te overleggen over bijvoorbeeld vakantie of school. Ook dat maakt pleegouderschap complexer.
En omdat het zo complex is, bestaat er bij veel pleegouders de behoefte om ervaringen uit te wisselen met andere pleegouders. In het contact met andere pleegouders kun je je verhaal kwijt, word je als pleegouder begrepen en kun je elkaar tips en adviezen geven.’
De herkenning en erkenning is fijn
Eline, al enkele jaren pleegouder, is blij met de netwerkbijeenkomsten. 'Het lotgenotengevoel, de herkenning en erkenning in zo’n groep zijn erg fijn. Dat geeft me het gevoel van: ik hoef het allemaal niet alleen te doen en een ander doet het ook. Als pleegouders moet je veel kunnen verdragen en daar krijg je ook hulp bij, maar een pleegoudernetwerk is net dat schakeltje dat aanvult op wat er wordt geboden.’
Eline heeft vooral behoefte aan contact met pleegouders in de directe omgeving, waarmee je theorie en praktijk kunt bespreken. ‘Over onderwerpen zoals: wat is nou hechtingsproblematiek en wat is gewoon pubergedrag of hoe ga je om met de ouders van je pleegkinderen? Maar ook de praktische ondersteuning die je elkaar kunt bieden is prettig. Ik heb op dit moment bijvoorbeeld een puber in huis die weg loopt als hij boos is. Dan moet ik hem in de stad gaan zoeken en dan vind ik het heel fijn dat ik daar hulp bij kan vragen aan andere pleegouders als dat nodig is.’
Coördinator Anna Boon: 'Niet alles zal altijd voor iedereen interessant zijn. Je moet ook kunnen zeggen dit thema spreekt mij niet aan, ik sla een keer over. Maar ook het informele ontmoeten, 'het onder pleegouders zijn' wordt door heel veel pleegouders als erg plezierig ervaren.'